Beste John,

Het was niet mijn eerste stilte-retraite maar wel mijn eerste shessin.
Het zitten is me erg meegevallen, natuurlijk niet geheel vrij van lichamelijke ongemakken, maar het is het waard!

De ervaring van afgelopen weekend bubbelt nog nog vrolijk na in heel mijn lijf als een glas frisse priklimonade op een warme zomerdag.

Je les was zo helder en duidelijk, dat het ik me zo makkelijk steeds bewust wordt als ik mijn gedachten en gevoelens zich weer ergens aan vastklampen en die gebalde vuist zich weer ontspant.

Het zitten en de vormen van de shessin hebben mijn beoefening weer verstevigd en verfrist.
De oproep, de recitaties maar zeker ook de ceremonie van thuisloosheid hebben mijn inspiratie deze weg te gaan weer doen doorvoelen, het thuis voelen op deze weg op elk moment.
De vormen zoals in deze shessin waren gedeeltelijk een nieuwe ervaring voor me. En nu en dan overweldigend.

Maar met jou toelichting ervaar ik het als behulpzaam en kan ik de luchtige helderheid van het vormloze ervaren in de schijnbare strengheid van de de vormen van de beoefening.

En je dharmales was echt verfrissend. Het werd me helder dat het water uit de bron van de overgedragen leer hetzelfde water is, naar ook hoe verhelderend het kan zijn het eens uit een andere bron te horen en te voelen.

Soms stort de dharma zich over je heen als een koude waterval, en soms zijn het de ijle frisse dauwdruppels in de ochtend op je nog warme slaperige gezicht.

Je uitleg zo eenvoudig, uit het alledaagse en down-to-earth, met lichtheid en humor gebracht liet me zien hoe dichtbij de poorteloze poort steeds en ben ik weer gesterkt om met frisse moe en zin door alles wat op dit pad komt wakker gemaakt te kunnen worden.

De spiegel is weer opgepoetst, het poetsen weer verhelderd,
de spiegel en de poetsdoek rusten
in lege handen.

Ik had je graag nog even gedag gezegd, maar ik vertrouw er op dat we elkaar weer gaan zien, dat lijkt me fijn!

Nogmaals dank.
Met hartelijke groeten,

Martijn