We mediteren niet om van onze gedachten, ideaalplaatjes, emoties/gevoelens af te komen maar om ze te erkennen en bestaansrecht te geven.

Zitten met een open, wakkere, ontvankelijke geest, ongeacht de omstandigheden van het huidige moment.

Dus niet om ons gedoe op orde willen brengen, of alle kreukels glad te strijken. Er is nu eenmaal geen permanente perfecte plek te vinden. Alles komt en gaat. Zoveel is onderhand wel duidelijk.

De idee is om simpelweg gewaar te zijn van dit komen en gaan. 

De simpele bereidheid om de dingen te erkennen voor wat ze zijn, namelijk: veranderlijk. Het gevolg is dat ik me daardoor minder vastklamp aan van alles.

Heerlijk…en nog mooier, je kunt er nu gelijk mee beginnen.